En plots was het er eindelijk, den t-shirt met lange mouwen!

Meter worden, super!  En dan denken:  ik ga iets zelf maken! (Op het gemak) beginnen 2 weken voor de geplande geboorte en denken: "goh, tijdens de 1e kennismaking met de Ijverige wijven krijg ik de test-shirt wel af en start ik met het exemplaar voor K."
En dan, plots is het kind daar!  (te vroeg dus mijn planning was niet geheel dramatisch)
Al sjans dat het luierzakje al af was.. en al sjans dat er babyborrels bestaan waarbij trage meters alles kunnen goedmaken en het t-shirtje kunnen overhandigen.
Nu nog even wachten en kijken of K. er in groeit.  Het is te groot en dat is al goed.  Stel je voor...

Dit is mijn zoon met de eerste versie (afwerking nihil).  Hij zal het welgeteld 5 minuten dragen na een zwaar gevecht om het aan te krijgen want, hij heeft overschot van gelijk, het lijfke is nogal nipt, mouwen zijn sowieso een drama en zijn hoofd, ja, dat is gewoon te groot.

En nu de versie voor K!

En hopen dat zijn hoofd er nog in past wanneer zijn lijf klaar is voor maat 68!

En dat allemaal gemaakt op de plek waar ik al jaren voor zaag/vraag:  het naaiplekske dat- verbouwingsgewijs- steeds naar de achtergrond verdween maar nu stilaan een plaats begint te krijgen!

Nu nog behangpapier...